اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری، نارسایی یادگیری در یک یا چند فرایند ذهنی یا درس آموزشگاهی است و علت آن محرومیت نسبی و یا وجود اشکالاتی در محیط، عواطف، چشم، گوش، سیستم عصبی و مغز است. اما این فقر یا اشکالات به لحاظ کمی در حدی نیستند که در رده ی مشکلات مغزی و جسمی و عاطفی بارز طبقه بندی شوند و با ابزارهای سنجش آن مشکلات مورد ارزیابی قرار بگیرند. خوشبختانه در سالهای اخیر تعاریف واقع بینانه تری از اختلالات یادگیری ارائه شده است از جمله به عقیده گارتلند استروس نایدر (2007)، اختلالات یادگیری خاص به گروه ناهمگنی از اختلالات گفته می شود که دارای مشخصه هایی نظیر دشواری در فراگیری و کارکرد گوش دادن، سخن گفتن، خواندن، نوشتن و محاسبه هستند. این اختلالات پایه های عصب شناختی داشته و روندی تحولی دارند که پیش از دبستان شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

در ادامه باید متذکر شد، کودکانی که محیط شان غنی و سرشار است از امکان بیشتری برای یادگیری برخوردار می شوند. کودکانی که قالی ایرانی با رنگ های بسیار متنوع می بینند، امکان یادگیری رنگ ها را بیش از کودکی که فقط موکت تک رنگ را تجربه کرده دارا هستند. به همین نحو به هر اندازه شکل ها،  زاویه ها، حرکت ها و اشکال فضایی در پیرامون کودک بیشتر باشند وی امکان یادگیری بیشتری خواهد داشت. بسیاری از مشکلات یادگیری به دلیل فقر امکانات محیطی است.