روش های افزایش رضایت شغلی در کارکنان

رضايت شغلي

رضايت شغلي عبارت است از حدي از احساسات و نگرش هاي مثبت كه افراد نسبت به شغل خود دارند، وقتي يك شخص مي گويد داراي رضايت شغلي بالايي است، اين بدان مفهوم است كه او واقعاً شغلش را دوست دارد، احساسات خوبي درباره كارش دارد و براي شغلش ارزش زيادي قائل است. نتايج تحقيقات نشان مي دهد كه كاركنان با رضايت شغلي بالاتر، از نظر فيزيك بدني و توان ذهني در وضعيت خوبي قرار دارند.
رضايت شغلي نتيجه ادراك كاركنان از محتوا و زمينه شغل است و رضایت آنها پيامد ارزيابي شغلي يا تجربه فردی است. اين حالت احساس مثبت، كمك زيادي به سلامت فيزيكي و رواني افراد مي كند. از نظر سازماني، سطح بالاي رضايت شغلي منعكس كننده جو سازماني بسيار مطلوب است كه منجر به جذب و بقاء كاركنان مي شود.
«گينزبرگي و همكارانش» رضايت شغلي را به دو نوع مختلف تقسيم بندي كرده اند:

 
1. « رضايت دروني » از دو منبع به دست مي آيد. اول، احساس لذتي كه انسان صرفاً ‌از اشتغال به كار و فعاليت عايدش مي شود. دوم، لذتي كه بر اثر مشاهده پيشرفت و يا انجام برخي مسئوليت هاي اجتماعي و به ظهور رساندن توانايي ها و رغبت هاي فردي به انسان دست مي دهد.
2. « رضايت بيروني » كه با شرايط اشتغال و محيط كار ارتباط دارد و هر لحظه در حال تغيير و تحول است. از عوامل رضايت بيروني، شرايط محيط كار، ميزان دستمزد و پاداش، نوع كار و روابط موجود بين كارگر و كارفرما را مي توان نام برد.
 
عوامل مؤثر بر رضایت شغلی:
مطالعات مختلف در زمینه رضایت شغلی نشان می دهد که متغیرهای زیادی با رضایت شغلی مرتبط است که این متغیرها در 4 گروه قابل طبقه بندی است:
 

 
پیامدهای رضایت شغلی و عدم رضایت شغلی:
رضایت شغلی باعث می شود بهره وری فرد افزایش یابد، فرد نسبت به سازمان متعهد شود، سلامت فیزیکی و ذهنی فرد تضمین شود، روحیه فرد افزایش یابد، از زندگی راضی باشد و مهارت های جدید شغلی را به سرعت آموزش ببیند.
عدم رضایت شغلی باعث می شود روحیه کارکنان کاهش یابد که کاهش روحیه در کار بسیار نامطلوب است. مدیران وظیفه دارند که علائم روحیه پایین و عدم رضایت شغلی را به طور مستمر زیر نظر بگیرند و در اولین فرصت اقدامات لازم را انجام دهند.
برخی از شاخص های روحیه پایین عبارتند از:
تشویش، غیبت کاری، تأخیر در کار، ترک خدمت، بازنشستگی زودرس.


گردآورنده: زهره اصفهانی- کارشناس ارشد روانشناسی